شعر گیلکی ” ورفِ شِتِل “
ورفِ شِتِل تی هَمره مو دِ قارم تی حوصله یه ذرّه مو ندارم ورف شتل منیسی یخ دَبوسی چندی خنی تو کوهنِ سَر دُخوسی تی باره کَه دبوستری شِه دَری بهار همه دره دونم دِه دَری اَمَر بدشتی هیتو چشم انتظار یه ماه دیگر همه دره نوبهار محصّلان دعا کنن نُشتُوی همه ترَه صدا کنن نُشتُوی ناز کنی نیشته منی امِه وَر او جور جورن که تو رسی کی دَمَر ورف شتل ورس بیه جیتره تر بخدا تو یخ دبوس زوتره ییلاق را نشو که تر وِرگ خوره باد دکه بوران همه تر بوره ییلاق را تی رمقَ هگیره گیلان...
