طلای کثیف، واژه‌ای که بارها و بارها شنیده‌اید، البته وقتی ماجرای زباله معضل میشود همگان با نگاه تمسخرآمیزتری این واژه را بر زبان می‌رانند. آری زباله واقعا طلای کثیف است به شرط آنکه به درستی برای استحصال این طلا هزینه کنید.
براساس معیارهای محیط زیستی، اهالی شهرها و روستاهای شهرستان رودسر در روز بالغ بر ۱۰۵ تن زباله تولید می‌کنند، برخی زباله‌های‌شان را تفکیک کرده و زباله تر به باغچه می‌رود و کود میشود، زباله‌خشک‌بازیافتی را به دوره‌گردها می‌فروشند و آنچه که غیرقابل تبدیل است می‌سوزانند.
اما آمار زباله جمع آوری شده در رودسر بین ۳۵-۴۰ تن است یعنی کمتر از نصف زباله تولید شده و البته چون در سالهای اخیر جدیتی نبود، جدی انگاری نشد و حالا معضل شده است.(البته مقصرانی دارد که به وقت مطرح می‌کنیم)
و باز البته مردم دیگر اعتمادی به قول‌ها و وعده‌ها ندارند، مشکل زباله مثل باقی مشکلات عادی‌انگاری شده است.
حالا مقداری محاسبه کنیم که از این زباله چقدر میشود درآمد کرد و چه کارها میشود که آقایان حتی حالا هم امروز و فردا می‌کنند.
محاسبات نشان می‌دهد از حجم ۴۰ تن زباله روزانه ۴ تن قابل بازیافت است چه مردم خودشان می‌فروشند و چه دوره‌گردهای کیسه‌پاره‌کن و… آن را خریداری و به ضایعاتی‌ها می‌فروشند.
قیمت هر کیلو زباله قابل بازیافت را اگر فرضا در کمترین حالت کیلویی ۵هزار تومان در نظر بگیریم، میشود روزی ۲۰ میلیون تومان، حالا همین عدد را در ۳۶۵ روز سال ضرب کنیم میشود ۷ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان!
این عدد فقط بخش کوچک زباله است، بخش عظیمش که زباله تر است با توجه به موقعیت جغرافیایی شمال کشور تبدیل به بهترین کودزیستی میشود که در فرصت دیگری بدان می‌پردازیم…
اما حالا که ۴۵ هزارتن زباله در محوطه کارخانه کمپوست رودسر دپو شده چه کار باید کرد؟! اینجا هم بالغ بر ۱۰۰ میلیارد ریال سرمایه قابل تبدیل خوابیده(بازاری‌ها این واژه مرا بهتر درک می‌کنند) که میشود بهترین بهره برد، ارزش افزوده کرد.
امیدوارم مسئولین، مسیر تئوری‌های اداری معلوم نیست از کجا آمده را به سمت مسیرهای اجرایی پیشنهاد شده تغییر دهند و تا فرصت باقی است اقدام کنند.
